Padres y Madres Separados

Ayuda práctica, jurídica y psicológica padres, madres, separados, divorciados e hijos

«Fálase do interese do menor, pero hai que ver que é e como se aplica»

LA VOZ DE GALICIA 30/01/2011

xulio Fernández es padre, conoce por su experiencia los servicios del punto de encuentro de Lugo y, además, es representante en esa provincia de la Asociación Galega de Pais e Nais Separados.

Publicado el

Sobre estos centros afirma: «Son necesarios, pero non de todo lugares ideais para os nenos, pois estes necesitan unha situación de normalidade. Se estivesen ben xestionados, poderían ter un papel importante, de mediación, facéndolles ver aos pais que no medio hai un neno e este ten que estar nunha burbulla alleo aos problemas. Pero se esa mediación non é todo o neutral que debera ser...».

El Valedor do Pobo admitió a trámite muy recientemente una queja por supuestas deficiencias en la gestión del centro lucense: fue presentada por la entidad que él representa, por entender que se vulnera el requisito de la neutralidad. La Xunta respondió, pero rechazó, públicamente, tal situación.

«O normal é que fosen xestionados por institucións públicas, non por entidades partidarias, sexa a favor dos homes ou das mulleres», como señaló la asociación que ocurre en Lugo, porque del PEF se encarga la Asociación de Mulleres Separadas e Divorciadas.

Añade, también, que sigue sin existir una regulación interna ni tampoco un registro de quejas y sugerencias. Ligada a esta cuestión y ya con carácter general, Fernández considera que, en ocasiones, «estigmatízase a figura do home. Hai un estereotipo de familia. Mesmo parece que se valora máis que o pai pague a pensión que a afectividade cos seus fillos».

Cree que la custodia compartida «é o mellor para os nenos». «Fálase do interese do menor, pero hai que ver que é e como se aplica. Para min, éo que teña a afectividade dun pai e dunha nai, estar en contacto coa familia, así como ter as súas necesidades cubertas».

v Se precisan, dice, políticas de conciliación familiar y optar por la mediación intrajudicial. A mayores, cree Xulio, «case que se empezan a ver os PEF como almacén. Aí van os casos conflitivos, pero non por ir ao PEF desaparece sempre o conflito. Están pensados como algo temporal, por iso é importante que haxa neles persoal cualificado».

Un informe de carencias

«Hai carencias de tipo humano, material e arquitectónico», considera Fernández.

Antonio M. Díaz Piñeiro, presidente de la Asociación galega de Pais e Nais Separados suscribe sus palabras. Los puntos de encuentro familiar fueron bien concebidos, pero su «indispensable labor social» está «condicionada por defectos de funcionamiento e infraestructuras».

Desde la entidad han alertado de pisos de espacio reducido, falta de zonas abiertas, quejas con respecto a la neutralidad, carencias en los partes de incomparecencias (cuando el menor no llega a ir), además de casos de saturación (como ocurrió en Pontevedra o Vigo), así como peticiones de ampliación de horarios.
 
Xulio Fernández